خاک عاشقی می داند

گریه می کند

رنج می کشد

و صبر میکند

سر به آسمان مرگ می گذارد

بر شانه هایش گریه میکند

اما نمی میرد

خاک عاشقی صبور است

بر برگهای پاییز بوسه میزند

تقدیرجهان را عوض میکند،

جوانه ها را بیدار

و درخت ها را خواب میکند

اما خود هرگز نمی خوابد.

خاک عاشقی صبور است

که سالها و سالها

برای آسمان صبر میکند

و من همانم که از خاک آمده ام

چون خاک عاشقم

و چون خاک