هـــوای خانـه چـه دلگیــر مـی‌شــود گاهــی

از ایــن زمانــه دلــم سیــر می‌شـود گاهـی

عـقـــاب تیـــز پـــر دشــت هــــای استـغـنـــا

اسیـــر پنجـــه‌ی تقــدیـــر مــی‌شــود گـاهــی

صــدای زمــــزمــــه‌ی عــــاشقـــانـــه آزادی

فغــان و نالـــه ی شبگیـــر مـی‌شــود گاهی

نـگــــاهِ مــردم بیـگـــانـــه در دل غـــربــت

به چَشمِ خستـه ی مـن تیـر می‌شـود گاهـی

مبر ز مــوی سپیــدم گمان به عمــر دراز

جــوان ز حادثــه ای پیـــر مـی‌شـود گاهـی

بگـو اگــر چه به جایــی نمی‌رسـد فــریــاد

کــلام حــق دمِ شمشیـــر مـی‌شــود گـاهــی

بـگیـــر دســت مــــرا آشـنــــای درد بـگیـــر

مگو چنیـن و چنان ، دیـر می شـود گاهـی

به سوی خویش مرا می‌کشد چه خون و چه خاک

محبّـت اسـت کــه زنجیـر مـی‌شــود گاهــی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: