کوه غمی از کف چهاردیواری ام زاده می شود

سقفم را در هم می کوبد

سقف آسمان پیداست

آسمانم بوی غم می دهد...

میگوینــد: بــاران کــه میزنــد …

بــوی ” خــاک “ بلنــد می شــود …

امــا …

اینجــا بــاران کــه میزنــد …

بــوی ” خاطــره ” بلنــد میشــود …!

بچـــه کـــه بـــاشی …

از “نقـــاشی”هـــایتـــ هـــم …

مــی‌ تــواننــد بـــه روحیـــاتــ و درونیـــاتتــ پی ببــرنـــد ،

بـــزرگ کـــه مــی‌ شـــوی …

از حــرفهـــایتـــ هـــم نمــی‌ فهمنـــد تـــوی دلتــ چـــه خبـــر استــ !

لبخـــندمـــ را بریـ ــ ــدم

قــاب گــرفتمــــ

بــ ــه صـورتـم آویختــم !

حــالا بـا خیــال راحــت

هــر وقتـــ دلـــــمـــ گـــرفتـــ

” بغـــض ” مـیکنمــــ …

برای خودم می نویسم...

برای دلتنگی هایم

برای دغدغه هایم

برای شانه ای که تکیه گاهم نیست!

برای دلی که دلتنگم نیست...

برای دستی که نوازشگر زخم هایم نیست

برای خودم می نویسم

بمیرم برای خودم که اینقدر تنهاست...!

لحظه ی بغض نشد حفظ کنم چشمم را

در دل ابر نگهداری باران سخت است...

هوا هوای لطیفی است

طراوت است و ترنم ، شبنم است و شقایق

هوای همهمه دارند ابرو تندرو باران

هوای زمزمه دارند بید و باد و بنفشه

و من ...

هوای تو دارم...

Life is happiness
زندگی شادی است

Life is joy
زندگی لذت است

Life is love
زندگی عشق است

Life is unity
زندگی وحدت است

Life is care
زندگی مراقبت است

Life is faith
زندگی اعتقاد است

life is freedom

زندگی آزادی است

Life is peace
زندگی آرامش است

Life is creation
زندگی خلقت است

Life is fantasy
زندگی خیال است

Life is art
زندگی هنر است

Life is a dream
زندگی یک رویاست

Life is a fairy tale
زندگی یک افسانه است

Life is a mystery
زندگی یک راز است

Life is knowledge
زندگی دانستن است

Life is delight
زندگی شوق است

Life is rest
زندگی آسایش است

Life is splendour
زندگی باشکوه است

Life is nature
زندگی گوهر است

Life is elegance
زندگی لطافت است

Life is Feelings
زندگی احساس است

Isn't it
آیا چنین نیست؟

زندگی زیباست ...

دیروز، امروز، فردا;

عمـــر

حکایت همین سه روز است...

دیـــروز

آمد و رفت...

فـــردا

همواره مجهول است...

با این حساب،

عمـــر

فقط یک روز است

و آن هم

همین امـــروز است!

اغلب فکر میکنیم اینکه به یاد کسی هستیم

منتی است بر گردن آن شخص!

غافل از اینکه اگر به یاد کسی هستیم

این هنر اوست نه ما!

"به یاد ماندنی بودن"

بسیار مهمتر از به یاد بودن است...

نه بهــار با هیچ اردیبهشتی

نه تابستـان با هیچ شهریوری

و نه زمستان با هیچ اسفندی

اندازه پاییز به مذاق خیابان ها خوش نیامد

پاییز، مهری دارد که بر دل هر خیابان مینشیند...

دنیا قشنگ تر بود اگر

آدمها مثل سایه هایشان صاف و یکرنگ بودند!!

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است...

ادعایشان آدمیت...

کلامشان انسانیت...

رفتارشان صمیمیت...

حال، باید دنبال یکی گشت که

نه آدم باشد...

نه انسان باشد...

نه دوست و رفیق صمیمی...

تنها صاف باشد و صادق...

پشت سایه اش خنجر نباشد برای دریدن...

هیچ نگوید...

فقط همان باشد که سایه اش میگوید: "صاف و یکرنگ"

در لبخندی که به لب مینشانی

خدا با من است...خدا با توست

خدایمان را آشکار کنیم...

مسکینی دیدم که با کفش پاره،

شکر میکرد خدا را

گفتم که کفش پاره، شکر خدا ندارد!

گفتا یکی شکر می کرد

دیدم که پا ندارد!

راستی;

"دوستی" چقدر می ارزد؟

قدر یک کوه طلا؟

یا که سنگی سرِ راه؟

چه تفاوت دارد!

کاش هر قدر که هست،

از تهِ دل باشد...

اگر پرسند از من:

زندگانی چیست؟

گویم:

همیشه جستجو کردن،

جهان بهتری را آرزو کردن...

از یک شمــع

هزاران شمع می توانند روشنایی بگیرند،

بدون این که زندگی آن شمع کوتاه شود!

"شــادی با قسمت کردن هرگز کم نمی شود".

دیرگاهیست

بالهایمان را آویخته ایم به جا لباسی

عادت کرده ایم به زمیــن!

زمین جای گرم و نرمیست...

چه خیال اگر چشمهایمان را خواب

چه خیال اگر دل هایمان را آب برده است!

یکی از دوستان لطف کردند و تو بخش نظرات این شعر قشنگو گذاشتن براتون میذارم تا شمام بخونین اگرم دوست داشتین متن زیبا بدین تا براتون بذاریم

سپاس

کجای این جنگل شب پنهون میشی خورشیدکم

پشت کدوم سد سکوت پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک میکنی من که منم برای تو

لبریزم از عشق تو و سرشارم از هوای تو

دست کدوم غزل بدم نبض دل عاشقمو

پشت کدوم بهانه باز پنهون کنم هق هقمو

گریه نمیکنم نرو... آه نمیکشم بشین

حرف نمیزنم بمون... بغض نمیکنم ببین

سفر نکن خورشیدکم ترک نکن منو نرو

نبودنت مرگ منه راهی این سفر نشو

نذار که عشق من و تو اینجا به آخر برسه

بری تو و مرگ من از رفتن تو سر برسه

نوازشم کن و ببین عشق میریزه از صدام

صدام کن و ببین که باز غنچه میدن ترانه هام

اگر چه من به چشم تو کمم قدیمیم گمم

آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم

گریه نمیکنم نرو. آه نمیکشم بشین

حرف نمیزنم بمون. بغض نمیکنم ببین

 اگرچه من به چشم تو کمم قدیمییم گمم

آتش فشان عشقمو دریای پر تلاطمم